GLASSOLUTIONS Saint-Gobain po raz kolejny wydało przewodnik po kryteriach jakościowych dla szyb zespolonych. Jego głównym celem jest wytłumaczenie jak prawidłowo dokonać kontroli szkła pod kątem wystąpienia wad wykonawczych. EN1279 to europejska norma zawierająca wymagania jakościowe i procesowe, które powinny być spełnione przy wytwarzaniu szyb. Jest ona normą nadrzędną, która obliguje do pewnych zachowań powołując się na kryteria kontroli wzrokowej szyb zespolonych i szkła pojedynczego.
1. Kontrola wzrokowa
Ten sposób kontroli wymaga spojrzenia na szkło w płaszczyźnie pionowej pod kątem prostym w stosunku do powierzchni szkła z wnętrza pomieszczenia. Kontrola powinna być przeprowadzona w naturalnym świetle dziennym w odległości dwóch metrów od szyby. Ważne jest, żeby nie stawać w najbardziej nasłonecznionym miejscu. Szyba powinna być sucha. Patrz przez szybę, a nie na szybę. Pamiętaj, że nie każda wada kwalifikuje szkło do wymiany – jeśli wada nie jest widoczna przy patrzeniu przez szybę, wówczas uznaje się, że nie zaburza ona obrazu i nie ma wpływu na właściwości produktu.
2. Wklęsłość i wypukłość szyb zespolonych
Przestrzeń pomiędzy szybami jest hermetycznie zamknięta i zawiera ustaloną objętość powietrza bądź gazu, która podyktowana jest wartościami temperatury i ciśnienia panującego w momencie zespolenia. Wygięcie tafli szyby widoczne po jej zamontowaniu świadczy o zmianie objętości powietrza bądź gazu w przestrzeni między szybami. Dzieje się tak ze względu na zmianę temperatury i ciśnienia zewnętrznego. Zniekształcony obraz odbicia nie jest jednak oznaką wady szkła – szyba została zespolona poprawnie.
3. Szprosy
Zdarza się, że pod wpływem warunków atmosferycznych mogą odkształcić się od linii prostej, a także wydawać się nieco odbarwione i stukać o szyby. Nie klasyfikuje się jednak tych przypadków jako wady. Dlaczego? Gdy temperatura wraca do normy, listwy wracają do swojego pierwotnego ustawienia. Stukanie listew wynika z możliwości narażenia szyby zespolonej na działanie wibracji zewnętrznych (np. silnych podmuchów wiatru).
4. Wady punktowe i liniowe
Do tego typu wad kwalifikujemy pęcherze (wtrącenia gazowe), kamyki i „ziarna”. Dopuszczalne limity tych wad określone są bezpośrednio przez normę EN1279. Za wady punktowe uznaje się sferyczne lub półsferyczne zaburzenia widoczne podczas patrzenia przez szkło. Zaliczamy do nich wady w formie wtrącenia stałego, gazowego, braku powłoki lub wady w szkle laminowanym. Plamy i zacieki są defektami większymi niż wady punktowe. Wady liniowe występują gdy jeden z wymiarów jest przeważającym nad innymi wymiarami. Jest to na przykład rysa.
5. Skraplanie wody
Zewnętrzne skraplanie się wody charakteryzuje się tym, że nie można jej zetrzeć. Jeśli woda skrapla się w przestrzeni między szybami, oznacza to, że szyba zespolona straciła swoją szczelność i od tej chwili określa się ją jako wadliwą. Za wady nie uznaje się skraplania wody w pomieszczeniach czy na zewnątrz.
6. Pęknięcia termiczne
Ważne jest, żeby pamiętać, że wady powstałe na powierzchni szyb, które powstały poza zakładem producenta nie podlegają gwarancji i reklamacji. Pęknięcia termiczne powodowane naprężeniem termicznym mogą pojawić się w przypadku gwałtownych zmian temperatur szkła. Takie sytuacje zdarzają się gdy w pomieszczeniu występuje duże zacienienie częściowe, szyby są elementem podparcia lub stosowane są zasłony i folie, a także gdy grzejniki i klimatyzatory są skierowane bezpośrednio na szkło. Takie zachowania nie mogą być podstawą roszczeń gwarancyjnych.
